یاس

ه ای دوست که صاحب نفسی پیداشد           دل جمعی زتماشای رخش شیدا شد

آمد وشور وشعف در دل عشاق افکند                  آمد وغلغله ای در دو جهان برپا شد

نگهی چون که در این دیر خراباتی کرد                  گنه جمله عصیان ز حق رسوا شد

چشم دل، سوی رخ چون قمرش را بیند                 چشم "بی نا"ی سر از دیدن او"بینا"شد

شد مسیح از ملکوت وبه زمین پای نهاد                آمد ومقتدی اش این گل بی همتا شد

این خرابات عدم زنده شدو جان بگرفت                 گیتی از یمن قدومش صغری نوپا شد

از دم گرم ومسیحایی او هر دم شد                    شاخه ای سبز ورخش روشنی شبها شد

گفتمش ای که جمالت مثل قرص مه است            از چه ابر آمد و این ماه تو ناپیدا شد

گفت من نزد شما بودم و این ابر که بود                جمله عصیان شما بود و حجاب ما شد/.

                                                                                        به امید لحظه ی ظهور

علیرضابیاتانی